IX Carreira de A Silva (Cerceda): regresando ao pódium

Tras unha semana moi pobre en adestramentos (unha sesión de natación e dúas de trote) e coa presenza da alexia primaveral, fun ata A Silva en Cerceda para darlle gustiño ao corpo no seu dez mil e tratar de aumentar o ritmo en carreira. Lembrade que o domingo pasado fixera a 4.24´´ o km con Inés.

Pois nunha mañá fría e con vento, no campo da feira das Nenas de A Silva e despois dunha boa cantidade de probas dos cativos e cativas, tocábanos ao adultos. Compartín liña de saída con Inés e con Mónica que xa fixera o sábado a de Oroso e o unas minutos antes a proba de Implicadas en Oleiros (esta rapaza non para)

Saín uns metros con Inés con desexos de aguantar con ela uns centos de metros pero… foime imposible. Na primeira e suave costa xa fun aumentando o ritmo. Trato de contar visualmente en que posición vou e calculo que na 25. Cando vexo o rótulo do primeiro quilómetro leveime unha boa sorpresa: ía por baixo de catro minutos. Vou pasado xente a o quilómetro 3 onde fico na posición 20.

O percorrido, como veredes na imaxe, é un autentico quebra-pernas. Como ata o quilómetro cinco pica máis para abaixo, o ritmo é bo, e paso por baixo do 20 minutos, mais xa me adiantaron un par de corredores. Coas posición moi estabilizadas chega a subida no quilómetro  sete e medio…cajo na cona, que subida!!!, parece a nosa de Liáns e pero aínda máis longa. Semella que vou coller a alguén… mais nada. De aí ata a meta gardo a posición. 

Entro en 41.30´´ a 4.09´´ o quilómetro (a Federación publica que a 4.22´´ nos resultados). Contento porque a proba é moi dura e aínda non estou para sufrir na subidas.

Axiña chegou Inés, e logo Mónica.

O ambiente foi estupendo e na meta tíñannos preparado chocolate, biscoito froita e bebida. Unha organización boa e feita con moito agarimo.

Tivemos que agardar polos trofeos xa que Inés quedou de 3ª na absoluta e eu de 18 e de 3º na categoría.

As pernas están cansas e a pubalxia case desaparecida. Isto comeza a ter boa pinta.