XVI Vig-Bay: se non se adestra non se corre

Terceira semana de adestramentos: 82 km. So un día con 6x1000 entre 4.04 e 3.49´´. Domingo participación , por oitava vez, na 

XVI VIG-BAY: se non se adestra non se corre

Coa motivación de facilitarlle a Laura a súa estrea na distancia e acompañado por Raúl, iniciamos a viaxe a Vigo. Críamos que chegábamos con tempo pero a recollida da roupa para Baiona pechaba cedo de máis polo que tivemos que contar coa axuda de Jesús A. Chinchilla (grazas, mestre) para poder arranxalo. 

Pouco quecemento. Deséxolle moita sorte a Laura e á súa compaña (Raúl e Sergio) e agardo pola saída con Jesús e Félix practicamente na liña de saída. As expectativas non son boas pero creo que poderei manter o ritmo de 4´/km. Vou con Jesús no primeiro quilómetro pero intranquilo porque xa non controlo os ritmos… cando vexo o paso polo km 1 (3.37´´) despídome de Jesús e baixo o ritmo. Pásame Pablo. 

Na saída, por detrás de Jesús e diante de Félix e Pablo

Trato de coller o ritmo desexado de 4´/km e de volver gozar deste fermosísimo percorrido. Saímos das praias e iniciamos as subidas. Como estivera moi preto da liña de saída son constantemente adiantado por outros corredores. Foi unha sensación que me acompañou practicamente toda a carreira, agás do km 10 ao 11 e na derradeira subida. Fago ben a longa subida (km 3-6), na baixada cara a Praia América tamén vou ben pero sendo adiantado. Os ánimo son para Sara Pérez (meta en 1.26.48´´, terceira muller na absoluta) que ven por detrás e me adianta pero consigo repoñerme e tirar con ela ata que facemos a dura baixada cara á Praia, onde se me vai un grupo moi numeroso. 

No km 10 paso a 4.02´´ nun tempo 40.14´´ na posición 245. Busco a motivación positiva pensando que xa pasáramos o peor, a longa subida. A partir de Praia América vexo que perdo ritmo. Que se no km 9 non me decidirá a tomar o xel que levaba ao mellor podería tómalo no 14 pero tampouco o fago. En Praia América vexo un letreiro que dicía “Sorría para a foto. A cervexa é gratis”. Cervexa de balde? Pois collín un vaso e dinlle dous grolos que me sentaron fenomenal. No 14 continuo a 4.02 o quilometro (56.28´´) paréceme incrible pois as sensacións son realmente malas. Vou na posición 254. Saio mal dos dous quilómetros desta praia. 

Iniciamos a subida polo monte Loureiro. Lémbroa ben do ano pasado cando ía con dona Inés (a progresión desta muller comeza a dar medo). Por fin creo que vou mellorando, que recupero posición, mesmo paso a Sara. Cando deixamos o monte e baixamos cara á Ramallosa trato de motivarme pensado que sempre me gustara este quilómetro mais vou canso. Desatou a miña bandeira republicana para paseala pola Ramallosa. Despois, póñoa no pantalón. 

Restan os quilómetros máis feos e duros (do 18 a meta). O ritmo vai notoriamente a menos. Trato de non perder demasiadas posicións. No derradeiro quilómetro vou pendente da familia e das fotos que poidan tirar. Levanto de novo a bandeira e tirar ata meta.

Resultados: 1.26.15´´ a 4.06 de 261 sobre un total de 4.788 chegados a meta. Na categoría fago 16. Mal resultado pois son cinco minutos máis comparado coa última vez que a disputara ou un minuto máis sobre a primeira media na maratona de Porto do novembro pasado. Entro tan mal que non sei moi ben que facer. Bebo, como un plátano, repouso e… por fin decídome tratar de axudarlle a Laura. Vou onda Jaime e Tere, déixolles a miña bolsa e, mal que ben, inicio o percorrido ao revés en busca da primeiriza. Cólloa cando lle debe faltar uns 1.500 metros. 

Trae mala cara pero despois de estar un anaco con ela, anímoa para que aumente o ritmo e baixa de 1.57´. Impresionante. Duchas, viaxe ata Vigo e xantar no Durán. Fermoso xeito de inaugurar a primavera.

Moitas grazas aos fotógrafos (Jaime Erikalfonso...) polo seu traballo.