29/3/15

V Carreira Popular Torre de Hércules

Semana agotadora: 93 km

Xa non estou afeito a darlle tanta caña ao corpo. Saín seis días.O martes fixen 10x400 m. entre 1.34´´ e 1.20´´. O sábado caeron 17 km con Pili pero, a última hora, fun á carreira da Torre, algo co que non contaba pola mañá e o domingo fixen 28 km tamén con Pili polo Paseo Marítimo da Coruña, entre o Milenium e a Torre de Hércules, pensando nos quilómetros finais da Maratón da Coruña. Por suposto, non estivemos sós. Moitos amigos tamén andiveron trotando por alí.

V Carreira Popular Torre de Hércules

Pois, efectivamente, e co tempo xusto para retirar o dorsal, participei na proba da Torre. Creo que tan só a disputara nunha ocasión xa que en outras dúas oportunidades acompañara a Pili (2010) e a Inés (2014). Charla cos amigos e amigas do Club cos que había meses que non coincidira. Puxémonos ao día das nosas inquedanzas/problemas deportivos.

A saída foi xusto coa posta do Sol, ás 19.50. Nos instante previos comparto ese tempo con Toni e con Julián (compañeiro de categoría)

Saímos diante mais xa desde o primeiro instante son adiantado por moitos corredores. Non me importa, non quero forzar o ritmo ata a saída de Adormideiras. Baixamos ao polígono residencial de Adormideiras. Na subida cólleme Álvaro. Cando iniciamos a baixa cara ao Castelo de san Antón, trato de aumentar o ritmo. Pouco a pouco noto como non me pasan máis corredores. Chegando ao final da volta, adianto á gran Barca Toba (2ª muller en meta)

Cando damos a volta e iniciamos a subida vou tratando de animar aos compañeiras e compañeiros do club que aínda van baixando. No paso de control polo quilómetro 3 vou de 92. De agora a meta irei pasando xente. Toca subir, subir e subir. Primeiro polo Paseo Marítimo, despois ven a baixada a Adormideiras (non son adiantado por ninguén, que sorpresa) Controlo ben a subida de saída do polígono. 



Só resta a subida á Torre. Faise eterna. Comprobo que entro practicamente xusto detrás de Julián (3º de categoría), a tan só cinco segundos.

Resultados: entro en 26.09´´ de 78, sobre un total de 2.609 e de 4º na categoría.  Carlos tírame esta foto.

Xa de regreso ao coche, e tras felicitar ao gran número de atletas do club que fixeron pódium, vou para o coche. Paro uns intres para falar con Paula Mayobre, primeira muller. Gran atleta e mellor persoa.  Despois camiño (ou troto) con Borja.

Fotos de JMdoBarro e Carlos (RunningPlus)

23/3/15

XVI Vig-Bay: se non se adestra non se corre

Terceira semana de adestramentos: 82 km. So un día con 6x1000 entre 4.04 e 3.49´´. Domingo participación , por oitava vez, na 

XVI VIG-BAY: se non se adestra non se corre

Coa motivación de facilitarlle a Laura a súa estrea na distancia e acompañado por Raúl, iniciamos a viaxe a Vigo. Críamos que chegábamos con tempo pero a recollida da roupa para Baiona pechaba cedo de máis polo que tivemos que contar coa axuda de Jesús A. Chinchilla (grazas, mestre) para poder arranxalo. 

Pouco quecemento. Deséxolle moita sorte a Laura e á súa compaña (Raúl e Sergio) e agardo pola saída con Jesús e Félix practicamente na liña de saída. As expectativas non son boas pero creo que poderei manter o ritmo de 4´/km. Vou con Jesús no primeiro quilómetro pero intranquilo porque xa non controlo os ritmos… cando vexo o paso polo km 1 (3.37´´) despídome de Jesús e baixo o ritmo. Pásame Pablo. 

Na saída, por detrás de Jesús e diante de Félix e Pablo

Trato de coller o ritmo desexado de 4´/km e de volver gozar deste fermosísimo percorrido. Saímos das praias e iniciamos as subidas. Como estivera moi preto da liña de saída son constantemente adiantado por outros corredores. Foi unha sensación que me acompañou practicamente toda a carreira, agás do km 10 ao 11 e na derradeira subida. Fago ben a longa subida (km 3-6), na baixada cara a Praia América tamén vou ben pero sendo adiantado. Os ánimo son para Sara Pérez (meta en 1.26.48´´, terceira muller na absoluta) que ven por detrás e me adianta pero consigo repoñerme e tirar con ela ata que facemos a dura baixada cara á Praia, onde se me vai un grupo moi numeroso. 


No km 10 paso a 4.02´´ nun tempo 40.14´´ na posición 245. Busco a motivación positiva pensando que xa pasáramos o peor, a longa subida. A partir de Praia América vexo que perdo ritmo. Que se no km 9 non me decidirá a tomar o xel que levaba ao mellor podería tómalo no 14 pero tampouco o fago. En Praia América vexo un letreiro que dicía “Sorría para a foto. A cervexa é gratis”. Cervexa de balde? Pois collín un vaso e dinlle dous grolos que me sentaron fenomenal. No 14 continuo a 4.02 o quilometro (56.28´´) paréceme incrible pois as sensacións son realmente malas. Vou na posición 254. Saio mal dos dous quilómetros desta praia. 

Iniciamos a subida polo monte Loureiro. Lémbroa ben do ano pasado cando ía con dona Inés (a progresión desta muller comeza a dar medo). Por fin creo que vou mellorando, que recupero posición, mesmo paso a Sara. Cando deixamos o monte e baixamos cara á Ramallosa trato de motivarme pensado que sempre me gustara este quilómetro mais vou canso. Desatou a miña bandeira republicana para paseala pola Ramallosa. Despois, póñoa no pantalón. 


Restan os quilómetros máis feos e duros (do 18 a meta). O ritmo vai notoriamente a menos. Trato de non perder demasiadas posicións. No derradeiro quilómetro vou pendente da familia e das fotos que poidan tirar. Levanto de novo a bandeira e tirar ata meta.


Resultados: 1.26.15´´ a 4.06 de 261 sobre un total de 4.788 chegados a meta. Na categoría fago 16. Mal resultado pois son cinco minutos máis comparado coa última vez que a disputara ou un minuto máis sobre a primeira media na maratona de Porto do novembro pasado. Entro tan mal que non sei moi ben que facer. Bebo, como un plátano, repouso e… por fin decídome tratar de axudarlle a Laura. Vou onda Jaime e Tere, déixolles a miña bolsa e, mal que ben, inicio o percorrido ao revés en busca da primeiriza. Cólloa cando lle debe faltar uns 1.500 metros. 



Trae mala cara pero despois de estar un anaco con ela, anímoa para que aumente o ritmo e baixa de 1.57´. Impresionante. Duchas, viaxe ata Vigo e xantar no Durán. Fermoso xeito de inaugurar a primavera.

Moitas grazas aos fotógrafos (Jaime Erikalfonso...) polo seu traballo.

15/3/15

I Trail cidade da Coruña

Nos oitos primeiros días do mes fixen 98 km en seis saídas e con unha tirada de 17 e outra de 25. Ía sendo hora de aceptar algún reto e de tratar, de verdade, a busca da posta a punto. As culpables? As mulleres. En primeiro, lugar aceptar o reto de levar á Vig-Bay a dona Laura, na que será a súa primeira media. En segundo lugar, e visto que non chegarei en condicións óptimas á maratona da Coruña, propúxenlle á miña colega de quilómetros acompañala en C-42 para un obxectivo en torno a 3.30´.

Na segunda semana do mes (64 km), as cousas torcéronse un pouco e estiven varios días sen poder trotar. O xoves saíron 15 km, o venres fixemos a tirada longa (23 km), o sábado 13 de recuperación e o domingo 13, incluíndo a participación no I Trail da Coruña (mentres seis fenómenos do CAS facían a Marató de Barcelona e moitos outros compoñentes do club a súa tirada longa semanal)

I Trail cidade da Coruña

Non sei como Pili aínda se deixa lear… Chegamos con moito tempo para recoller dorsais e facer o quecemento tratando de coñecer o percorrido e as súas subidas. Só debemos acertar no primeiro quilómetro e medio (durísima subida despois de deixar o castro de Elviña) pois axiña baixamos ata o lugar de saída. Tempo de saudar a amigos e coñecidos e trotar aínda un pouco máis.




Saída puntual e, para miña sorpresa, nos primeiros cen metros véxome moi adiante. Na seguinte centuria, e antes de iniciar a primeira subida, calculo a miña posición: 17-20.  Cando pica para arriba trato de non forzar e seren conservador (como se fai iso?). 

Aguanto ben a posición e na durísima subida, que fixera con Pili, vexo que o experto que levaba diante deixa de trotar e ponse a camiñar. Pois me digo, se os expertos camiñan, eu tamén. Segundo deixamos de subir, adianto posicións pero inmediatamente viña outra subida, cortiña pero dura. Na baixada, por camiños estreitos e de terra, a xente que levo diante impedíame ver ben o percorrido polo que decido adiantalos en canto me foi posible, mesmo a tres dunha tacada nun cambio de ritmo que parecía máis ben de pista. Xurde algo de lama.

Rematando a primeira volta, alguén da organización, canta as posicións: 7 e 8, dinnos aos dous que íamos xuntos. Rematando a primeira volta, por diante da facultade de Dereito, saúdo a varios cativos, a Miguel e a outros coñecidos (que farán aquí?, a quen virían animar?)

No inicio da segunda volta, comprobo que calculara mal as miñas forzas e que saía rápido de máis. Manteño a posición no primeiro quilómetro pero na subida dura e longa, que fago practicamente camiñando, son adiantado por tres compañeiros. Na seguinte subida, pásame outro máis. Pero na baixa comezo a atoparme mellor, a recuperar e a pensar e ir a polos de diante. Pouco a pouco voume achegando onda eles pero… na derradeira subida, no remate do derradeiro quilómetro, vánseme.


Na entrada en meta fago unha pequena homenaxe ao club:

Resultados: tardo en facer os case 11 quilómetros 52.14´´ (de 13 na absoluta sobre un total de 259 chegados e de 2º na categoría 45-54) Recoñezo que sufrín moito por non calcular ben as forzas (é o que ten estar moitas semanas sen competir) e tamén sufrín polos, agardados comentarios negativos de Pili. Pero… a ela encantoulle e ademais rematou de 1ª muller. Agardar polos trofeos… ben acompañado e pasando frío.
Cara onde estaría mirando? Ao caixón máis alto?


Segundo trail rematado. Molestias nunha deda.
Fotos da Voz de Galicia, Runningplus, Pichyaxesta e de Meizudo.

Rematando a primeira volta (grazas Runningplus)

1/3/15

Febreiro 2015: un mes pobre pero olímpico

Mes ben pobre: 128 km en once saídas e sen competir. Ademais con tan só unha tirada longa: 21 km para coñecer o novo percurso da Media da Coruña acompañando a Pili. Cantos menos quilómetros fago menos gañas teño de facelos e máis me custa saír.


A parte positiva foi unha viaxe absolutamente museística e arqueolóxica por Grecia (en especial polo Peloponeso) onde puiden visitar varios estadios (Atenas, Epidauro, Olimpia e a gran sorpresa de Mesenia) e trotar polo “mítico” de Olimpia.