XVII Vig-Bay: empeorando é xerundio

Nesta semana  adestrei catro días (e a competición do domingo) pero sen atoparme ben, con poucas gañas e con molestias estomacais. A parte positiva e que as pernas están aguantando e non protestan. O domingo participei na..

XVII Vig Bay

Inicialmente estaba previsto que acompañaría a Laura para acadar o 1.45´pero ao ter doenzas na semana previa imposibilitaron a súa presenza na proba o que me obrigou a facela en solitario a un ritmo aceptable. Ben lembro que o sufrín o ano pasado a pesar de facer 1.26´ e que era naquel momento a miña peor marca en moitos anos. Esta temporada, tras tres semanas sen molestias nas pernas, trataría de non empeorar a marca.

Ademais da compaña obrigada de Raúl, e como dona Laura non puido vir, tivemos a sorte da compaña das nosas donas, as que para non aburrirse moito en Baiona, fixeron un percorrido completísimo polas súas tendas, pois todas estaban abertas. Esa si que foi unha maratona, tanto para os seus pes coma para as súas tarxetas.

As previsións climáticas eran desastrosas pero como íamos estreando coche, case nin nos decatamos da viaxe ata Samil (sen deixar de chover). Non fixemos quecemento pois agardamos á hora da saída nunha marquesiña pois chovía, chovía, chovía. Cinco minutos da hora de saída, varios miles de atletas apareceron repentinamente para colocarse na estrada de Samil. Dous minutos antes das 10.30 deixou de chover pero o vento... iso si que foi ventar.

Saín tranquilo, buscando facer o quecemento e tratando de coller temperatura. O primeiro km en 4.00´´. Teño a sensación de que son adiantado por varios centos de corredores. Visualmente trato de situar a outros corredores para testar o meu ritmo. Nas subidas quédome algo. No quilómetro nove a cabeciña envía mensaxes negativas (non hai velocidade no corpo, non fondo... vai ser un desastre). Tomo o xel (que vicio) logo a auga do km 10 que paso en 41.21´´ e na posición 232. Sei que pasei o peor en canto ao perfil agora toca aguantar. Empezo ir mellor, mesmo atopándome, de novo, cómodo. Teño varios atletas de referencia.

Foto de Sanmikel 

Baixada a Praia América e, coma todos os anos, son adiantado por un bo feixe de atletas, e, mesmo, por dúas rapazas (non sabía que eran as dúas primeiras). Tras marchar en dirección Vigo e logo de volver coller a dirección cara a Baiona e antes de entrar en Praia América, digo en voz alta que debemos formar un pelotón para protexernos do vento. Durante case dous quilómetros imos moi agrupados. Saíndo de praia América quédase unha rapaza e no 15 non son quen de coller auga pero levaba ao meu carón a Eladio dos Taninos quen, amablemente, pásame a súa botella. A outra rapaza, e a súa lebre, cóllenme uns metros. Manteño o ritmo a 4.08´´ e vou na posición 244.

Iniciamos o percurso por Monte Lourido (non me gusta o novo  percorrido da proba). Posicións moi estabilizadas. Volvo falar en alto para tratar de facer grupo con outros tres corredores. Anímoos que se me enganchen pois parece que ían peor ca min. Algún confésame que leva toda a proba detrás de min. Enganchando a estrada que nos leva á Ramallosa teño diante a Edu, tamén dos Taninos e con quen teño coincidido nas maratonas de Madrid e Barcelona. Dígolle que se me pegue pois parece que perde ritmo. Mesmo reduzo a miña marcha para que se enganche pero non pode. Pois a tirar.

Fotos de Pe pe, con Edu e Juan detrás.

Na Ramallosa desato a bandeira republicana. Póñoa no pantalón. É un xeito irracional de buscar forzas para  tramo máis feo, a entrada en Baiona. Uns dous quilómetros despois comprobo que non a levo. Penso que cando vaia a por Raúl terei que estar atento para atopala.

Foto de Carreras populares de Galicia

Nos tres últimos quilómetros teño enganchado a Juan Legaspi. Falo con el para motivarnos. Levo eu o ritmo. Faltando quilómetro e medio deixo que tire el para afrontar xuntos o derradeiro quilómetro. Foi o máis rápido a 3.50´´ e ninguén nos pasou. Dígolle que non vou esprintar e que entremos xuntos da man. Así o fixemos.

Meta cruzada

Tras cruzar a meta dime que fixo a súa mellor marca e móstrase sinceramente moi agradecido. Dígolle que é a miña peor marca...

Uns intres despois, Edu entrégame a bandeira que vira como me caera. Grazas, campión. 

A bandeira entrando en meta. Grazas Edu

Como un plátano. Collo a bolsa que deixo onde as nosas rapazas e... troto en dirección contraria a ritmo de 5.30´´. Vou animado moito os corredores e mesmo interesándome pola situación de Pablo, Félix, Lucía, Ana... Moitos fican alucinados ou abraiados ao verme trotar en sentido contrario.

No km 18 vexo a Raúl. Póñome diante del e empezo a marcarlle o ritmo. Protesta axiña. Debo ir máis lento. Dende aí ata meta adiantou a 125 corredores con tan só unha pequena axuda motivadora que, por suposto, tamén fun repartindo entre os adiantados.

Fotos con Raúl de R R Running

Resultado: 1.26.53´´ a 4.08´´ na posición 233 dun total de 4.037 e de 5º na categoría.

Tras a ducha, unha cervexa reparadora, tamén con Pepe e Eva e logo xantar no Paco Durán con vistas ás Cíes.

Outra Vig-Bay no peto e xa van... nove.