Nesta
semana adestrei catro días (e a
competición do domingo) pero sen atoparme ben, con poucas gañas e con
molestias estomacais. A parte positiva e que as pernas están aguantando e non
protestan. O domingo participei na..
XVII Vig Bay
Inicialmente estaba previsto que acompañaría a Laura para
acadar o 1.45´pero ao ter doenzas na semana previa imposibilitaron a súa presenza na
proba o que me obrigou a facela en solitario a un ritmo aceptable. Ben
lembro que o sufrín o ano pasado a pesar de facer 1.26´ e que era naquel
momento a miña peor marca en moitos anos. Esta temporada, tras tres semanas sen molestias nas
pernas, trataría de non empeorar a marca.
Ademais da compaña obrigada de Raúl, e como dona Laura non puido vir, tivemos a sorte da compaña das nosas donas, as que para non
aburrirse moito en Baiona, fixeron un percorrido completísimo polas súas tendas,
pois todas estaban abertas. Esa si que foi unha maratona, tanto para os seus
pes coma para as súas tarxetas.
As previsións climáticas eran desastrosas pero como íamos
estreando coche, case nin nos decatamos da viaxe ata Samil (sen deixar de
chover). Non fixemos quecemento pois agardamos á hora da saída nunha marquesiña
pois chovía, chovía, chovía. Cinco minutos da hora de saída, varios miles de
atletas apareceron repentinamente para colocarse na estrada de Samil. Dous
minutos antes das 10.30 deixou de chover pero o vento... iso si que foi ventar.
Saín tranquilo, buscando facer o quecemento e tratando de
coller temperatura. O primeiro km en 4.00´´. Teño a sensación de que son
adiantado por varios centos de corredores. Visualmente trato de situar a outros
corredores para testar o meu ritmo. Nas subidas quédome algo. No quilómetro
nove a cabeciña envía mensaxes negativas (non hai velocidade no corpo, non
fondo... vai ser un desastre). Tomo o xel (que vicio) logo a auga do km 10 que
paso en 41.21´´ e na posición 232. Sei que pasei o peor en canto ao perfil
agora toca aguantar. Empezo ir mellor, mesmo atopándome, de novo, cómodo. Teño
varios atletas de referencia.
Baixada a Praia América e, coma todos os anos, son adiantado
por un bo feixe de atletas, e, mesmo, por dúas rapazas (non sabía que eran as
dúas primeiras). Tras marchar en dirección Vigo e logo de volver coller a dirección cara a Baiona e antes de entrar en Praia América, digo en voz alta que debemos formar
un pelotón para protexernos do vento. Durante case dous quilómetros imos moi
agrupados. Saíndo de praia América quédase unha rapaza e no 15 non son quen de
coller auga pero levaba ao meu carón a Eladio dos Taninos quen, amablemente,
pásame a súa botella. A outra rapaza, e a súa lebre, cóllenme uns metros. Manteño o ritmo a
4.08´´ e vou na posición 244.
Iniciamos o percurso por Monte Lourido (non me gusta o
novo percorrido da proba). Posicións moi
estabilizadas. Volvo falar en alto para tratar de facer grupo con outros tres
corredores. Anímoos que se me enganchen pois parece que ían peor ca min. Algún confésame que leva toda a proba detrás de min. Enganchando a estrada que nos
leva á Ramallosa teño diante a Edu, tamén dos Taninos e con quen teño
coincidido nas maratonas de Madrid e Barcelona. Dígolle que se me pegue pois
parece que perde ritmo. Mesmo reduzo a miña marcha para que se enganche pero non
pode. Pois a tirar.
Fotos de Pe pe, con Edu e Juan detrás.
Na Ramallosa desato a bandeira republicana. Póñoa no
pantalón. É un xeito irracional de buscar forzas para tramo máis feo, a entrada en Baiona. Uns dous
quilómetros despois comprobo que non a levo. Penso que cando vaia a por Raúl
terei que estar atento para atopala.
Nos tres últimos quilómetros teño enganchado a Juan Legaspi.
Falo con el para motivarnos. Levo eu o ritmo. Faltando quilómetro e medio deixo
que tire el para afrontar xuntos o derradeiro quilómetro. Foi o máis rápido a
3.50´´ e ninguén nos pasou. Dígolle que non vou esprintar e que entremos xuntos da man. Así o
fixemos.
Tras cruzar a meta dime que fixo a súa mellor marca e
móstrase sinceramente moi agradecido. Dígolle que é a miña peor marca...
Uns intres despois, Edu entrégame a bandeira que vira como
me caera. Grazas, campión.
Como un plátano. Collo a bolsa que deixo onde as nosas rapazas e... troto en dirección contraria a ritmo de 5.30´´. Vou animado moito os corredores e mesmo interesándome pola situación de Pablo, Félix, Lucía, Ana... Moitos fican alucinados ou abraiados ao verme trotar en sentido contrario.
A bandeira entrando en meta. Grazas Edu
Como un plátano. Collo a bolsa que deixo onde as nosas rapazas e... troto en dirección contraria a ritmo de 5.30´´. Vou animado moito os corredores e mesmo interesándome pola situación de Pablo, Félix, Lucía, Ana... Moitos fican alucinados ou abraiados ao verme trotar en sentido contrario.
No km 18 vexo a Raúl. Póñome diante del e empezo a marcarlle
o ritmo. Protesta axiña. Debo ir máis lento. Dende aí ata meta adiantou a 125
corredores con tan só unha pequena axuda motivadora que, por suposto, tamén fun
repartindo entre os adiantados.
Fotos con Raúl de R R Running
Resultado: 1.26.53´´ a 4.08´´ na posición 233 dun total de
4.037 e de 5º na categoría.
Tras a ducha, unha cervexa reparadora, tamén con Pepe e Eva
e logo xantar no Paco Durán con vistas ás Cíes.
Outra Vig-Bay no peto e xa van... nove.
Muchas gracias por la ayuda y un placer compartir esos kms contigo... Este tipo de cosas hacen tan grande este deporte
ResponderEliminarJuan Legaspi
Xente coma ti fai grande este deporte. Enorme!!!
ResponderEliminarFoi un pracer e unha motivación correr contigo eses quilómetros, Juan.
ResponderEliminarGrazas, Javi. Enorme é a ilusión que teño por compartir quilómetros.
ResponderEliminar