IX Carreira da Auga de Sada: con chuvia e vento

Despois da carreira de Noia iniciei os adestramento do club en Inef. Na segunda semana deste mes padecín una lumbalxia que me obrigou a parar case dez días. Polo tanto, setembro é un mes con poucos quilómetros (160) e poucos adestramentos de calidade (costas e series) Maila a todo había que participar nunha das probas que organiza o club: a Carreira da Auga.

Chego a Sada un par de horas antes da proba para botar unha pequena man na montaxe da proba. Vento e chuvia montando os arcos da liña de meta. Un café e pouco quecemento con amigos. Con Iago e Fer comento que o obxectivo era xa rodar por baixo do ritmo de Noia (4.11´´)  o que suporía baixar dos 42 minutos.

Saio con Iago e Fer pero ao ver o ritmo do primeiro km (3.54´´) déixoos ir. Tras os primeiros dous mil metros as posición están moi estabilizadas. Pasaranme un cinco atletas e eu adiantarei a algún máis. A final do quilómetro dous xa comeza a subida na que trato de que o ritmo non sexa desastroso. Son quilómetros en que o ritmo baixou ata os 4.38´´.

O novo percorrido lévanos a rodear o colexio de Mondego pero pensei que non tocaría subir tanto. O asfalto está moi mollado, pois non deixa de chover, e as novas zapatillas non agarran tan ben como anunciaban.

Moitos voluntarios do CAS en cada cruce e no avituallamento. Son un heroes, aguantan baixo a chuvia para que outros gocemos da carreira. Grazas.

Rematando a baixada. Foto de Jorge V. "O Grich". Grazas, meu

Rematando o km 7 iniciamos a baixada e os ritmos volven estar en torno aos 4.00´´. Paso xente, alguén pretende adiantarme mais defendo a posición comentándolle que se pegue ás miñas costas e que me adiante no sprint (cousa que fará).

Fotos do "noso" Fran. Grazas

Imos pasando aos últimos da nova carreira de 5 quilómetros. Moita muller do CAS. Que bravas!!!

A parte supeiror do xemelgo esquerdo (o plantar de novo?) comenza a cargarse. O derradeiro quilómetro non se me fixo tan longo coma noutros anos pero tomei as curvas cunha certa precaución pois están todas con bastante auga.

Tirada para casa a ducharse pois estamos mollados coma pitos.

Apuntar que a proba está organizada cun cariño tan grande que case supera á profesionalidade coa que se fai. Parabéns club.

Resultado: 41.00´´ a 4.06´´, de 39 sobre 418 chegados á meta. Case detrás da nosa atleta internacional Solange Pereira. 2º categoría.

Quen falta no podium?. Foto de Víctor Hugo

Hai problemas coa web de championchip e cando me enteiro do resultado xa non chego a Sada a recoller o trofeo. Mágoa.

O regreso xa está en camiño.

XXIII Nocturna de Noia: na procura do ritmo perdido

Remato agosto con máis de 230 kms. Xa son quilómetros.  Hai once meses que non facía tantos. Parece que todo vai ben. Agora toca ir aos adestramentos do club, facer costas e series.

Tras o regreso ás probas populares na Carreira das Areas de Carnota, os meus colegas de adestramento deixáronme so para participar na  XXIII Nocturna de Noia. De escusas van sobrados.

A idea era correr xa alto de pulsacións e comprobar o ritmo ao que se pode iniciar a temporada despois de tres meses de trote. Nunha mensaxe dese día dicíalle a Pilar que buscaba un ritmo entre 4.10 e 4.15´´ por km. Imposible pensar na situación do 2014 cando o ritmo fora de 3.44´´.

Asemade ía comprobar o resultado das novas zapas unhas Saucony ISO-2, suposta-mente algo máis eficientes cas New Balance 880.

Ao chegar a Noia comprobo que Emesport luce o poderío da súa carpa e do seu camión-pantalla.

Pouco quecemento. Saúdo a Diego do CAS. Suar algo sen cansar demasiado. Non me sitúo demasiado atrás, fronte ao realizado en Carnota.

O primeiro quilómetro iníciase en leve subida. Moita xente me adianta. Suave baixada e regreso cara ao centro. Primeiro km en 3.56´´. Reduzo algo a velocidade. Continúa pasándome xente. Cando vexo o ritmo do segundo km (4.30´´) penso que baixara demasiado o ritmo e volvo coller velocidade. Desde o terceiro quilómetro xa non me pasa ninguén. Son quilómetros entre 4.07 e 4.13 ´´. 

Primeiro paso por meta. So quen estivo demasiados meses sen correr pode levar esa cara de felicidade no medio dunha carreira

Trato de que non baixe o ritmo a pesares de ter a sensación de ir a menos mais comprobo que sempre vou adiantando compañeiros. Isto dáme máis folgos e convénceme da acertada táctica empregada (sempre ir gardando algo) Vou cómodo a ese ritmo. Nas pequenas subidas cústame algo máis pero ninguén me pasa. Con bastantes  atletas teño palabras de ánimo especialmente cando só restan dous quilómetros. Nos últimos mil metros collo a un de Outes e case obrígoo a que me siga e xa na recta de meta animo a quen levo diante para que force e non o pase (custoume non adiantalo)

Entrada en meta sen adiantar...

O percorrido foi mudado desde o 2014. Agora é moito máis polas principais rúas do casco histórico. Desde xeito hai moito máis público (amolaba un pouco ver  xente tomando cervexas, racións e ti correndo). A organización coidou moito o circuíto pois onde non había luz puxeron un xerador cun potente foco e onde había chanzos puxeron unas rampla de madeira.

Foron dúas voltas duns 3700 metros. Loxicamente non se chegou aos oito quilóemtros anunciados.

Volvo gozar do asfalto. Dos adestramentos acompañado ou en solitario.

Resultado: 31.07´´ a 4.11´´/km. De 94 na clasificación absoluta (sobre un total de 319 chegados a meta) e de 8º na categoría.