Cousas que nunca hai que dicirlle a un runner

O seguinte texto está traducido de Avance intermitente:

Se coñeces algún afeccionado ao running (footing para os nostálxicos), virache ben saber que hai cousas que, aínda que as penses, é mellor non preguntar:

“Gañaches a carreira?” Imos ver, alma de cántaro, a gran maioría dos practicantes de running fanno porque quere superarse a si mesmo, mellorar físicamente ou levar hábitos saudables. Se me apunto a unha carreira con 15000 participantes non me preguntes se gañei, a non ser que naza en Kenia e adestre 6 días á semana.

“Outra vez vas saír a correr?” Si, outra vez vou saír ás presas. Non me basta con correr un día á semana, dáme igual que faga frío, neve, vento ou 40ºC á sombra.

“Estaste quedando moi delgado, non adelgaces máis” Non adelgazo porque queira, é o efecto secundario de levantarse do sofá e saír ás presas á rúa no canto de fartarse a comer cal Obélix en ramadán ao poñerse o sol.

“21 quilómetros?, iso non é nada” Sempre está o típico que di “21 quilómetros?, iso non é nada, eu cando mozo corría maratóns sen adestrar nin despeinarme”. Dáme igual o que fagas no teu mundo imaxinario, eu son feliz correndo 5, 10, 21 ou 42 quilómetros e pódocho demostrar cando queiras. Se todo o mundo fixese de verdade o que di que facía cando mozo, o mundo sería bastante distinto.

“Non corras moito. Se te cansas, para” Típica frase de nai ou parella. Creo que cada vez que saímos a trotar imaxínannos tirados nunha cuneta, agonizando coa lingua de fóra e sen ninguén en 2 quilómetros á redonda. Non vos preocupedes, se noto que me atopo mal, o primeiro que vai parar son eu. Son runner, non masoquista.

“Non me creo que ti poidas correr iso” Levo 2 anos saíndo a correr 3 días á semana unha media de 10 quilómetros ao día. Pois si, son capaz de correr iso e máis. É o que ten o esforzo e a constancia, que pode facer que consigas calquera cousa.

“Correr é moi aburrido” Poida que penses que correr é aburrido, ti o perdes, máis rúa para  min. Só o que foi capaz de correr máis de 1 hora seguida é capaz de entender o gratificante que pode chegar a ser o running. Deixa que cada un faga o que lle de gana e “se aburra” como queira, xa sexa vendo a tele ou levantándose ás 6 da mañá para correr 30 quilómetros.

“Ir de compras cánsache pero correr 15 quilómetros non?" Que sexa capaz de correr durante 2 horas seguidas porque me gusta, non significa que sexa un ser místico superior incansable e poida (queira) aguantar tardes interminables de compras.

“Correr é malo, esnaquízache os xeonllos” Grazas polo consello, cando che pregunte e interéseme, contéstasme. Agora resulta que tonificar o corpo, liberar estrés, producir endorfinas e manter corazón e pulmóns sans é malísimo para a saúde. O peor é que estas cousas adóitanas dicir xente que fuma como carreteiros e inxéctase alcol en vea. O que si que é malo de verdade é moverse menos que os ollos de Espinete e non vou dicíndollo a todo o mundo.

En fin, isto é só unha pequena mostra do que todo runner que se preciar ten que aguantar de cando en vez.