"III Carrera contra el cáncer" na Coruña

Unha semana ben pobre, case sen quilómetros, vamos o que un friqui diría unha semana de asimilación do traballo realizado:

Foron 34 quilómetros, dúas sesións de abdominais no ximnasio e 90 minutos de pesas (fitpower). Mais houbo unha fermosa novidade: o regreso de Pili ao ximnasio.

O sábado estaba inscrito nunha proba en Carral… mais non puido ser. Neses poucos quilómetros están incluídos os da participación na III Carreira contra o cáncer da Coruña sobre un percorrido de 5.000 metros (máis ben serían uns 4.800).

A verdade que foi toda unha sorpresa ver tanta xente na zona coruñesa de Riazor. Entre unhas probas e outras superaríanse, con moito, as mil persoas. Todo sexa por unha boa causa.

Desde Montrove baixamos á capital todo un equipazo e en Riazor agardaba por nós unha parella imprescindible. Por fin volvemos moitos a participar xuntos: o Mestre Juan quixo deleitarnos coa súa emblemática presenza (grazas… contigo nada é igual) Tamén Pili fixo o esforzo de tratar de trotar con nós (xa falta menos para o teu regreso…)

Houbo oportunidade de saudar á xente do Club de Atletismo Sada, xa un grupo máis que consolidado en calquera proba atlética que se celebre en Galicia, así como a outros amigos e amigas.

O quecemento foi escaso o que non é nada estraño neste grupo de Montrove.

No quecemento bailando mentres outros trotan

Con só dez minutos de retraso deuse a saída. Coloqueime diante tendo coma referencia a Roberto García pero sen présa por coller o ritmo de carreira. Os primeiros mil metros son de adiantar xente (por que non se colocarán segundo o seu ritmo e deixarán de empeñarse un facer un sprint na saída…?) sempre polo lado máis longo das curvas. Ao chegar á rotonda do Milenio vexo que xa vou bastante adiante, aínda así trato de coller un ritmo algo máis alto e continuar pasando xente ata o Pazo dos Deportes. Na segunda volta só manteño o ritmo e a posición. Despois do segundo paso polo Milenio pásame Félix e case na liña de meta outros dous atletas.

Entro con pulsacións moi altas… pero recupero axiña e felicito a Roberto, Félix e Alberto. Fixeron uns tempazos. Entrei de 34 (sobre un total de 915) en 17.38 a 3.32´´ o quilómetro segundo os resultados oficiais da Federación mais sei que o ritmo no era tan bo porque a distancia sería algo menos. Comprobando as idades dos participantes na meta vexo, con certa satisfacción, que non entrou ninguén de máis idade ca min por diante…

Contento porque non apareceron as molestias… Semella que tras oito meses, a pubalxia e as dores complementarias van ficando atrás.

Despois da carreira houbo un reagrupamento do grupo e as cañas no lugar seccionado por Raúl: O 21 onde nunha mesa hai unha foto de dous rapaces xogadores de hoquei a patíns…