A Coruña-10, 2012

Nesta semana o meu plan de adestramento marcaba poucos quilómetros posto que ten deseñado correr unha media maratón por baixo de 1.23´o domingo. O luns tocou descanso, o martes fixen carreira continua con 17 km onde puiden saudar a Óscar e trotar un pouco con Mariquiña. A verdade é que é unha delicia non trotar sempre só. O mércores foron os mesmos quilómetros incluíndo 6x1000 onde saíron os seguintes tempos: 4.14; 4.11; 4.02; 3.59; 3.38; 3.33. Foron bos tempos máis poucas series… O xoves decidín descansar e non facer ná de ná. Para compensar fixen o venres outros 17 km, media hora de GAP, outra media de abdominais e o que cría ían ser tinta minutos de estiramentos convertéronse nunha hora de Bodyflex. Menos mal que na sala do ximnasio estaban Juan, Teresa e Álvaro para facernos compañía. O sábado trotei uns minutos comodamente (6 km) e o domingo… A Coruña-10.

Tras recoller a Raúl, dirixímonos ao Obelisco para saudar e fotografarnos cos amigos. Toda unha ledicia ver tanta xente con gañas de participar nunha proba de atletismo popular. Incluso estaba Roberto e… con dorsal!!! Tamén andaba por alí Blas...

O Clube de Atletismo Sada

Situeime no meu caixón de saída sen gañas de estar diante. De feito, nada mais darse a saída vou adiantando xente, sen forzar, o que me permite comprobar que estaba moi comodamente situado. No quilómetro dous vexo que vou a ritmo de 3.45´´. Continuo pasando atletas, incluso na subida a Adormideiras. Non paro de mellorar o meu posto na proba ata practicamente o final. Na baixada a Riazor nótome moi tranquilo e poucas pulsacións. Continuo mellorando, mesmo pasando a atletas da miña categoría mellores ca min. Mar tírame unha foto (iso é unha filla; ás miñas? supoño que na cama). Fago varios intentos de facer algún grupo cos corredores que vou adiantando. Non o consigo. Paso o quilómetro cinco en 18.50´´, cinco segundos máis lento ca o ano pasado, mais sigo tranquilo na confianza de ir gardando forzas para o final. Chegando á Casa da Auga entro nunha pequena crise con amago de flato. Baixo un pouco o ritmo uns cincocentos metros nos que ninguén me pasa.

Desde a Praza de Pontevedra vou animando a unha rapaza para que non se me quede. Ao chegar aos Cantóns convénzome de que teño que forzar a tope, mais na rotonda de Porta Real noto que ven xente por detrás con máis ritmo. Trato de defender a posición pero nos últimos douscentos metros adiántanme tres corredores (un tamén o fixera na pasada Vig-Bay) e eu paso a outro. 

Entro a meta ao límite. Teño que achegarme a unha valla para que se me pase o amago de mareo. Despois dun minuto e de recoller a bolsa con bebida e comida, fago o percorrido á inversa. Vou na busca de Mónica.

Animo a todos os atletas, especialmente aos coñecidos. Fago, por Rubine, uns metros coa miña Rabudiña. Téñolle visto mellores caras pero xa pasou a crise e a meta agrada por ela. Á altura da praza de Portugal vexo a Mónica. Tampouco trae o seu mellor rostro. Ofrézolle bebida e trato de animala para que ela non pense nin no cansanzo nin nos seus isquios. Non lle paro de falar. Fai un esprit impresionante na meta. Parabéns.

Ao longo do percorrido, o apio que se recibe do público é fantástico e de sobresaliente o comportamento do club de fans do Clube de Atletismo Sada.

Finalmente entrei na meta en 37.43´´ (a ritmo de 3.46´´ o quilómetro cando agardaba facelo a 3.45´´ ou 3.44´´) uns 20 segundos máis lento ca o ano pasado pero (oh, sorpresa) de 4º na categoría (fronte ao 9º de 2011)Remato contento porque non hai molestias e tras esta semana de descanso (só 67 quilómetros) tocará currar na vindeira.

Velaquí as fotos (irei subindo máis aos poucos)