Outra semana ben rara. Inicieina con moitas
molestias en piramidais, isquios, pube… Vamos, feito unha merdiña. En repouso
as molestias eran permanentes e as gañas de facer deporte nulas. Teño que
estirar moito toda esa zona do corpo.
O mércores fixen 12 km rematando moi canso e,
outra vez, sen poder estirar. O xoves fixen outros 9 pero con peores
sensacións: moi feble, pulsacións moi altas. Non comprendo o que pasa. O
venres, moi cabreado, fixen 11 km cando tiña intención de ver se conseguía
chegar ata os 13/14 km posto que a Behobia-San Sebastián está a tan só unha
semana… Chego a casa fundido e absolutamente desmoralizado. Dígolle a Raúl que
non vou á Behohia, que para ir de paseo, ou con medo a non rematala, prefiro
non ir. Pola tarde fixen unha hora de ximnasio (GAP e abdominais) con Pili e
Juan. Canto os botei en falta!!! Foron sesenta minutos moi divertidos que me
levantaron o ánimo.
O domingo participei na II Carreira Popular
Novo Mesoiro coa intención de probar as pernas. Fixen o quecemento cos amigos
do Clube Atletismo Sada.
Saín no medio do grupo e lento coa intención de irme probando. Sen présa. As pernas responden e vou, paseniño, adiantando xente. Primeiro paso a Alberto… Fago a primeira e longa subida sen agobios. Teño preto a Roberto e vexo ao lonxe a Jesús. O primeiro quilómetro pasou en 3.50´´. Sorpréndome porque teño a sensación de ir máis lento. O segundo, que pica para arriba vai en 4.00. Ben… doume ánimos posto que sigo ben. Rematando o 3 km collo a Roberto. Quédome con el para darlle ánimos e para que se me enganche. Agradezo os ánimos do mestre Bernardo.
Tras acompañar
uns centos de metros a Roberto, déixoo e trato de recuperar as posicións perdidas.
Perdo a referencia de Jesús (está coma unha moto, parabéns, rapaz). Voume asombrado da barbaridade urbanística que supoñen estas novas edificacións.
Nas baixadas non gaño ningún posto pero nas subidas e nas zonas planas si. Sorpréndome rematando con forza e adiantando xente na liña de meta.
Saín no medio do grupo e lento coa intención de irme probando. Sen présa. As pernas responden e vou, paseniño, adiantando xente. Primeiro paso a Alberto… Fago a primeira e longa subida sen agobios. Teño preto a Roberto e vexo ao lonxe a Jesús. O primeiro quilómetro pasou en 3.50´´. Sorpréndome porque teño a sensación de ir máis lento. O segundo, que pica para arriba vai en 4.00. Ben… doume ánimos posto que sigo ben. Rematando o 3 km collo a Roberto. Quédome con el para darlle ánimos e para que se me enganche. Agradezo os ánimos do mestre Bernardo.
Nas baixadas non gaño ningún posto pero nas subidas e nas zonas planas si. Sorpréndome rematando con forza e adiantando xente na liña de meta.
Resultado 26.55´´ nos 7.075 metros a uns sorprendentes 3.48´´ o quilómetro (hai dous meses andaba a 3.44´´). Entrei de 35 na clasificación absoluta sobre un total de 461 atletas e de 2º na categoría, a minuto e medio dun fenomenal Emilio Martínez (1º da categoría) e a 1.20´´ do impresionante, e bo fotógrafo, Jesús.
Agora toca adestrar esta semana algo e
decidir se vou á Behobia. Total semanal: 40 míseros quilómetros...
O CAS, coma sempre fenomenal, acaparando o pódium.
el sábado contamos contigo.....y sin rechistar....que eres el mejor. besos
ResponderEliminarNoraboa polo podium.
ResponderEliminarÁnimo e como ben dis saúde y quilómetros.
Grazas, amigos. Pois iso, saúde e quilómetros.
ResponderEliminarviches que bonito barrio ... jejejeje corriches por alguns dos sitios onde eu adestro.... deixa de mirar o crono ue te mareaasssssssss
ResponderEliminarestas como unha moto ..animo e apertas algunhas veces o corpa responde como el quere.....e anda vaia behobia e non deixes soiño a Raul.
Antonio, no puedes faltarnos en San Sebastian, somos muchos los que contamos contigo, necesitamos tus ánimos y esperamos tus consejos.
ResponderEliminarÁnimo y enhorabuena por la medalla
Antonio Álvarez