II Legua solidaria Hípica Malawi na Coruña

Desde o 11 de novembro, é dicir desde a Behobia-Sansabestián só 24 kms e algunhas sesións de ximnasio. Hai serias molestias nun isquio e a pubalxia case non remitiu nada. Pola contra, e a base de alongamentos, os piramidais vanse comportando mellor.

E a pesares diso… participei na “II Legua Solidaria Hípica Malawi” na Coruña cun percorrido de 7.300 metros polo Paseo Marítimo da Coruña.

Como ben sendo xa habitual, recolleume na casa Raúl, cada día máis Mariscal, e fumos ata a Hípica a recoller os dorsais. Tempo para saudar amigos e amigas e facermos unha foto co Club de Atletismo Sada que por certo, tiña un fin de semana moi activo: Maratón de San Sebastián, Media Maratón de Vilagarcia, Corre con nós de Lugo…

Tras ver algunha das probas dos cativos, co boa e triunfante representación do CAS, fixen o quecemento con Raúl, na busca de Teresa e Álvaro.

Na hora prevista deuse a saída verbalmente. Vou detrás de Roberto e Alberto. Alucino cun “principiante” que se marca un sprint brutal nos primeiros douscentos metros… pobriño. Á altura do Castelo paso a Roberto e tiro cara Adormideiras. Voume atopando ben e tirando. Recibo o cariñoso saúdo de Teresa e Álvaro así como de Jesús que hoxe decidíu deixarme a min a representación do club na categoría de anciáns (Ánimo campión, o asfalto agarda por ti) Tras chegar ao alto de Adormideiras trato de non ser adiantado por moita xente na baixada o consigo. Véxome cómodo e forte. Cando estamos de novo á altura do Castelo de san Antón e contando que queda pouco máis dun quilómetro, aumento o ritmo e collo a un grupo de seis atletas onde, creo, vai xente da miña categoría… mais a decepción é tremenda ao comprobar que só levo uns vintedous minutos e que polo tanto hai que volver subir a Adormideiras. Cachisss. Entón comprobo o que é non adestrar e querer participar en carreiras… Sufro e trato de que  só se me marchen algúns do grupiño que adiantara previamente. 

O último quilómetro e medio fáiseme moi longo e duro.

Tras os 7.300 entro na meta cun sorprendente tempo 27.05´´ a 3.42´´ o quilómetro. Non sei de onde saíu tal velocidade. Non o comprendo.

Agardo polos amigos e de súpeto a sorpresa: posto 23 sobre 461 e 1º na categoría.

Como xa tiña decido teño que parar de trotar e ir ao fisio. Hai que recuperarse para a fermosa e atlética primavera que nos agarda.

A seguinte reportaxe fotográfica procede das tiradas por Raul, Mónica e da organización.