XXI Carreira a Pé de Lira

Xa toca actualizar o blog.

Rematei xullo con 292 km sendo o último día que trotei o 27. Logo viñeron uns días de viaxe polo que sendo 10 de agosto so levo 47 km feitos, incluíndo os máis de sete da proba de Lira.

XXI Carreira Pé de Lira

Debe ser esta unha das probas nas que máis veces teño participado xunto coa das Areas de Carnota. É, polo tanto, unha proba ben especial para min, cando, ademais, sempre fixera pódium.

Non cheguei con demasiado tempo a Lira pois estiven agardando por alguén en Louro… que me deixou prantado... 

Tras facer a inscrición, saúdar, xa, a algún amigos, púxenme o traxe de faena e, seguindo coas rutinas adquiridas en anos anteriores, iniciei o quecemento pola vila de Lira. A casualidade quixo que coincidira coa proba de rapaces e rapazas colléndoos na longa subida por asfalto que ten esta carreira. Mentres eu baixaba subían estes atletas. Fixen uns metros con cada rapaza que ía subindo e cando eu remataba a baixada (mentalmente gústame facer esa subida no quecemento para tela controlada) viña o último rapaz da proba. Como o vin nun estado penoso, decidín acompáñalo na subida para irlle dando ánimos. Despois encamiñeime ata a liña de saída para rematar o quecemento, facéndoo con Blas, outro membro do Club Atletismo Sada. Poñémonos ao día das nosas doenzas. Aparece o meu club de fans, encabezado pola presidenta, dona Marisa.

Na liña de saída, colócome no meu lado, á esquerda. Uns segundos antes de iniciarse a proba chega o muradán Baltasar. Ledicia de saúdalo. Comezamos subindo polo piñeiral con moita xente con présa. Ata que rematamos eses centos de metros de pinos e área non principio a adiantar xente. Un, dos, tres, catro, cinco… Tras deixar o porto de Lira e iniciar o camiño de terra cara a praia de Ximprón (punto cero do desastre do Prestige?) vou en paralelo a un rapaz de Negreira. Charlo un pouco mais como non é zona de ir en paralelo, adiántoo para ir máis cómodo. Levo a uns metro un grupo de cinco corredores. É a parte máis fermosa da proba. A carón do mar, coa inmensidade do Atlántico á nosa dereita, con algo de vento e ameza de chuvia. Que máis poderíamos pedir?

Na volta de Ximprón vexo como que ven detrás xa non é o de Negreira senón outro atleta. Nos metros de terra de inicio do regreso, case podemos adiviñar o cabo Fisterra. Chegando ao asfalto, adianto a un dos cinco que tiña diante (será o único), animándoo a seguirme. Iniciamos a longa subida con alguén por detrás preto de min. Tiro con forza, especialmente no remate da subida. Creo que o deixo. No difícil trazado de vila de Lira (rúas curtas en subidas e baixadas, curvas moi pechadas) trato de manter o ritmo para que na baixada final (uns trescentos metros) non me adiante a miña sombra. Forzo, tiro, pero como na proba do Ventorrillo, pásame o colega.

Sen non hai sprint é que non hai, non é que non se intente.

Fago meta en 29.55´´ aproximadamente e na posición 21. Creo que non me gañou ninguén cos meus anos. Non sabendo moi ben a que idade empezaba a categoría de Veteráns B, agardo polo resultado. Fixo primeiro posto, levando o único premio, José Suárez Leis.

Son momentos para comentar a carreira con Ángel Carracedo, José Suárez e outros amigos. A presidenta do club de fans tirou moitas fotos, tamén a A.C. Canle, organizadora do evento e Rakel.

Nesta proba de 7.351m sempre fixen uns tempos comprendidos entre 29.11´´ e 30.30´´ pero mirade como a miñas clasificacións absolutas foron empeorando debido ao imparable aumento de participantes: no ano 2007 fixen 4º; no 2008, 8º; no 2011, 9º; no 2012, 12º; no 2013, 19º e no 2014, 21º.