San Silvestre 2016

Con 40 km realizados, pecho o terceiro trimestre do ano 2016 para un total de 1860 (uns mil menos do habitual) E que mellor forma de facelo participando (xa que non correndo) na san silvestre da Coruña, acompañado por amigos, polos mellores amigos que teño no asfalto. E para rirse deste pésimo ano, fixémolo disfrazados.

É curioso como reacciona o cerebro ante unha proba non que non imos disputar nada, tan só a pásalo ben. Pois iso foi o que fixemos nos minutos previos a o inicio da proba. Saúdos a moita xente, tirar moitas fotos e rir, rir e rir.

As Pedros o Pablo e a Wilma saímos xuntos e axiña decidimos e íbamolo pasar o mellor posible. Cos nosos paus prehistóricos metímonos con canto meniño había polas beirarrúas, coa policía local e, sobre todo, cos corredores que pretendían adiantarnos (que falta de respecto!!!)

Aínda que pretendíamos non disputar nada e si comprobar se as pernas da Wilma e dun pedro aguantaban… o cerebro ordenou forzar todo o que se podía nas lamentables condicións nas que estamos. Así saíron km a 4.30 e a 4.19 para unha media de 4.25´´. Realmente contentos e sorprendidos. Molestias? Claro, algún caso desde a saída, noutro no km 3. Pero hoxe non era un día para queixarse senón para gozar dos qilómetros e botar unas risas.

Chegando á meta, xorden Aina e o Roi. Tan so podo collela a ela e tirar para a meta. Esta rapaza ten corpo de corredora. Que ben o fixo.

Resultados.

A sorpresa final foi, como non, o terceiro posto da Wilma. Se que ata lesionada, sen adestrar, ten que subir ao podio.

Para o vindeiro ano… curar as lesións físicas e atopar os ánimos mentais.