XXII Carreira das Areas de Carnota

Inicio a semana descansando do asfalto pero facendo unha sesión de sesenta minutos de pesas (fitpower). O martes volvín facer series de 500 metros, nesta ocasión foron 10, sendo a primeira en 2.07´´ e a última 1.45´´. Coma na semana anterior só a primeira foi por riba dos dous minutos. A medida que ía regresando funme atopando sen forzas. Pasei todo o día con problemas estomacais e sen xantar nada. O mércores foi día de repouso obrigado. Xoves, venres, sábado é domingo xa foron outra cousa. A destacar a tirada longa do domingo (21 km) e a participación, o sábado, na Carreira das Areas de Carnota. Proba na que procuro participar desde hai moitos anos e na que este ano o concello trabucouse no cartel: é a edición XXII e non a XXI.

Chego a Carnota coa ilusión de atopar a Inés, unha das estrelas femininas do CAS. Fixen o quecemento, en ausencia de Angel Carrecedo (a quen a spiker adicaríalle unas sentidas verbas), con Dani, o fenómeno de Madrid-Louro, quen remataría en segunda posición na clasificación absoluta. Logo continueino con Inés, a quen había máis dun mes que non vía. Contoume os seus problemas e as súas expectativas nesta proba.

Pensando que na hora de inicio da proba á marea aínda lle faltaba unha por baixar e que á area está máis dura cando a empeza subir, fixen unha boa saída, xa que fun pouco a pouco pasando xente. Tras rematar o primeiro quilómetro no asfalto e xa na pasarela de madeira que nos levaba ata a area, adianto a tres colegas e un deles pónseme ao meu carón. Como parece que podemos levar o mes ritmo, fálolle para tratar de animalo a facer xuntos a maior distancia posible. Nalgún momento, cando parece vai descender o seu ritmo, anímoo e agardo un chisco. Deste xeito chegamos ata Maceiras (km 3 apro.) e ao dar a volva atopámonos unha desagradabilísima sorpresa, o forte vento do norte. Cando íamos en dirección sur non eramos conscientes de levalo ao noso favor. O vento era realmente forte e o meu compañeiro non é quen de seguirme. Tiro só. A nova positiva é que a area está realmente dura e so hai que pasar algún regato.

 Despois doutro quilómetro adianto a outro atleta que, logo, pegóuseme ás costas para protexerse do vento. Despois de telo un rato ben protexido, míroo e incítoo a que se poña diante. Faino só uns metros porque o seu ritmo ía a menos. Tiro, de novo, en solitario.

 Chegando a Boca do Río (última baliza) no km 7 aprox. Son adiantado por dous compañeiros Un deles Baltasar Figueiras, a quen adiantara no mesmo lugar o ano pasado e con quen fixen os últimos quilómetros na Carreira Solidaria de Muros, e cando estamos a piques de deixar a area pola primeira muller (Barca Toba) e o seu acompañante. Unha vez no derradeiro quilómetro e xa de volta no asfalto volvo collela e decido non esprintarlle.

O tempo final foi peor que outros anos (41.14´´ a 4.07´´) pero con forte vento e os oito quilómetros pola area, creo que non está mal. Remato contento porque volvín sentirme ben. E ademais 2º na categoría: agasallo dunha fermosa medalla do ceramista Nacho Porto.

Na meta falo cos amigos e mesmo cos compañeiros do podium especialmente con José Suárez quen xa me gañara a semana pasada en Muros e con quen xa teño compartido o caixón noutras oportunidades.

Inés díxome que tamén rematou contenta (2ª na categoría) a pesares do medo sobre unha perna.