I Carreira Popular de Sada-Gran Premio de Nadal

Esta foi una semana especial. Pois si xa que só trotei dous días e o domingo fixen una proba ben cortiña. En total 28 km. Ademais houbo tres boas novas: Pili retornou á competición en Lugo, aos meus adutores parece que lles senta ben o repouso xa que as molestias van a menos e o xoves recibimos un trofeo.

Efectivamente o pasado xoves recibín o trofeo correspondente ao terceiro posto de Veteráns 3 do I Circuíto de Carreiras Populares da Deputación da Coruña. Foi toda una honra compartir galardón con dous auténticos fenómenos, como son José Luís Bouza e Emilio Martínez. Ademais o Club de Atletismo Sada literalmente arrasou neste circuíto posto que recibiu 23 premios, o que supón  máis do 30% dos mesmos. Creo que a Federación quedoulle ben clara a importancia deste club, a pesar de ter tan só catro anos de antigüidade.

O domingo participei na I Carreira Popular de Sada-Gran Premio de Nadal organizada pola Federación e que contou coa axuda do CAS. Esta proba servíu como homenaxe ao atletismo popular feminino ademais de ser benéfica posto que todo o recadao foi para Cáritas. Sobre un circuíto de pouco máis de dous quilómetros polo paseo marítimo ao que había que dar dúas voltas ata acadar unha distancia de 5.600 metros.

Cheguei non con demasiado tempo a Sada. Comparto minutos coa xente do club e saúdo a corredores.Con pouco quecemento e con serios problemas nas costas debido a un mal movemento no sábado pola mañá, decido afrontar esta proba con calma posto que sei que o estado de forma vai xa a menos. Se non se fan quilómetros pola semana non se pode render nas carreiras, como ben sabemos.

Colocámonos diante: Roberto, Jesús e máis eu. Xa nos primeiros metros Roberto vaise marchando e tamén Jesús. Aos trescentos metros parece que as posicións xa se van consolidando. Jesús pouco a pouco vai collendo metros. Ao remate da primeira volta pásanme tres corredores. Máis non os deixo marchar, engánchome a eles e axiña collemos a Julián J. Gesto, compañeiro de categoría. Dos tres, un vaise quedando e dous marchando. Dígolle a Julián que se enganche. Respóndome que, coma sempre, vaino xa dando todo. O seu neto anímao ao velo pasar.

Facemos xuntos case toda a segunda volta. Nos derradeiros trescentos metros subimos un pouco o ritmo e xa na liña de meta pídolle que me dea a man para entrarmos xuntos. É a terceira vez que entro coa man dalgún compañeiro collida. Nas dúas ocasións anteriores colléronma (Ourense e Sada 2012) e nesta pedina eu.  Creo que é un xeito de gozar das probas, de esforzarse en correr todo o que se poda mais non se trata de derrotar a ningún rival senón de compartir quilómetros dándoo todo.

Creo que nunca esprintei para ganarlle a ninguén. Creo que sempre o fixen para mellorar marca ou para que non me adiantaran. Foi toda una satisfacción entrar así na meta.

Resultados: fixemos meta nas posicións 21 e 22 na clasificación xeral e de 7 e 8 na da categoría cun tempo de 20.15´´ polo que o ritmo foi de 3.37´´/km.

Tras pasar a meta, coincido con Jesús e Roberto no posto de fisioterapia. Vexo as feridas de Roberto pola caída que tivo o que explicaría o seu tempo.