IV San Silvestre Rialto A Coruña 2013

Por fin remata outro ano. Outro período con moito tempo lesionado pero tamén con moitas carreiras realizadas. Foron 2.238 quilómetros. Non son moitos mais se lembrades que o primeiro terzo do ano estiven parado… pois non están tan mal. Ademais participei nun total de 24 probas.

Tras a malleira recibida o luns no ximnasio (dúas horas con Toni son terroríficas), o martes rematei o ano na san Silvestre da Coruña, proba que vai x apola cuarta edición e que realmente está consolidada no magnífico circuíto de carreiras populares da cidade.

Despois de tirar una fotos con Raúl e familia, buscamos ao completísimo equipo presentado polo Club de Atletismo Sada: case 50 participantes. Sen facer practicamente quecemento, coloqueime ben diante na liña de saída ao carón do Roberto e de Jesús. Saídos desde a avenida da Mariña e non desde a Praza de María Pita. Busquei saír diante posto que a participación ía ser moi alta (2000) e coa intención de tirar rápido nos primeiros metros para logo buscar o meu ritmo.

Axiña facemos case una única liña de corredores. O mestre Bernardo está no seu lugar de sempre para animar aos participantes (chocamos as mans) e a tirar. Durante o primeiro quilómtro o xeonllo dereito non para de estalar. Faime correr dun xeito raro e preocupante. Despois de chegar ata o Náutico, iníciase a primeira subida. Ata aí fóronme pasado corredores, mais sabía que desde aí iniciábase a miña carreira. Vexo preto a José Rilo (compañeiro de categoría e de anos de estudo). Téñoo preto mais non son quen de chegar onda el. Pásanme Roberto e Jesús. Vexo ao lonxe a Jose A. Pouco a pouco vanme collendo metros.

Cando rematamos a subida  do Club do Mar teño a Rilo realmente cerca pero aínda non o collo. Na baixa por Adormideiras non me pasa ninguén e iso si que é unha noticia. Cando imos subindo cara a Torre e abandonado Adormideiras, póñome detrás de Rilo e case cruzamos xuntos o control de tempos.

Cando iniciamos a baixada de volta xa teño a oportunidade de saudalo e falar algo con el. Tiramos xuntos. Cruzámonos cos participantes que van cara á Torre e animámonos mutuamente. Á altura da Hípica para que o meu colega vaise quedar. Trato de animalo para que manteña o ritmo nas miñas costas pero non é quen de facelo polo que me toca tirar para diante en solitario. Os cambios de posición son mínimos aínda que vou pasando a algún que outro atleta. Volvo saudar a Bernardo e fágolle o último quilómetro a un rapaciño que me esprita e gáñame. Antes de entrar en María Pita póñome o gorro de Nadal e sorrío para a foto.

Grazas pola foto, Ana

Na meta vexo que entro xusto detrás Alvaro e xa axiña Rilo. Saúdamos. Xa teño sentados a Roberto (sacoume 14´´) e a Jesús (sacoume 38´´) a Jose A. nin o vexo (sacoume 1.25´´).

Foto de Ciudad de Cristal, (Grazas, Carlos)

 

Despois de entrar na meta, medei a camiseta, collín a cámara de fotos e iniciei de novo o percorrido na busca dos amigos. Vou tirando fotos polo camiño ata chegar onde Raúl e familia. Fago con eles outro quilómetro, animando ás súas fillas e tirando fotos. Despois de ir ata María Pita, regreso para ver ao grupo mellor disfrazado, os Picapedra co seu troncomóbil, por suposto  do CAS.

Resultados: fixen meta en 27.59´´ (30 segundos peor ca hai dous anos), de 33 na xeral e coa sorpresa de seren o primeiro da categoría, a un ritmo de 3.38´´ o quilómetro. O trofeo é dos poucos que me gusta: unha reprodución do cartel da proba feito por Cabezas, un dos artistas coruñeses que máis aprecio e do que teño na casa algún óleo.