Sanitas Marca Running Series A Coruña

Semana ben pobre, so 33 km. A decisión está tomada. Hai que parar. As molestias persisten despois de cada saída polo que hai que facer a cura: repouso, pilates, ximnasio, agardar uns días para ir ao osteópata e para estrenar as novas plantillas e as novas zapas. Neses 33 km meto os dez da carreira de Sanitas Marca Running Series na Coruña.

Sen moita ilusión, con pouco adestramento e coa idea de non sufrir, participei na I edición da Sanitas Marca Running Series na Coruña. Fixen o quecemento con CAS e uns metros coa gran Paula Mayobre (1ª absoluta) Saúdo a Rilo e a outros amigos. Tiramos a foto de rigor con algún do Club de Atletismo Sada (que mágoa non estar hoxe en Viana con Jesús, Manuel, Félix…)

A ameaza de chuvia era constante e agardo a comezar a que estivéramos no caixón de saída. Van ser uns tres quilómetros pasado por auga así como os últimos metros. Canto me alegrei de levar unha camiseta técnica por debaixo da do club… porque xa me chegara a molladura da semana pasada na san Xiao.

Saio demasiado preto dos primeiros, esa non era a idea, e axiña van pasando moitos atletas e os compañeiros, primeiro Alvaro, logo un colega da Escola de Idiomas, despois Rilo… Pero teño a cabeza tranquila. Sei que non ten que ser hoxe o meu día e que hai que ir amodo.

Durante os dous primeiros quilómetros son moitos os atletas que me van pasando. Incluso na subida cara a Adormideiras non recupero posicións. Teño sempre a Rilo e a Alvaro a uns metros. Saio de Adormideiras achégome un pouco aos amigos pero ao pe da Torre de Hércules vólvense a marchar. Ía gardando forzas pensando que teríamos que subir ata o pe do faro mais a organización meteunos polo Paseo Marítimo  uns cincocentos metros. Case mellor así.

No regreso vou con un tal Marcelo. Semella ser da miña categoría (45-54) Tiraremos xuntos un par de quilómetros. Ímonos cruzando con outros corredores e recibimos os seus saúdos e tamén nós facemos o mesmo.

O mestre Bernardo anda facendo o seu adestramento e saudámonos en dúas ocasións. Que grande.

Na subida de Adormideiras, saíndo do polígono, Marcelo parece que ten dificultades. Mais na baixada recupérase e tiramos. Á altura da Hípica, (km 8) vaise quedando. Trato de aumentar o ritmo. O cambio é case ridículo. Non hai forzas, non hai quilómetros de adestramento. Volve chover.

A entrada na Praza de María Pita continúa tendo algo de emocionante. O recinto é ben espectacular.

Como non puxen en funcionamento o cronómetro (hoxe non tocaba facer bo tempo), sorpréndome na meta: 37.59´´. Din os colegas que o percorrido en realidade non chegaba aos dez mil metros. Xa me parecía que eu non estou para facer esa marca e menos con este día día de auga e vento e con este perfil.

Resultado (provisorio): meta en 37.59´´, de 48 na clasificación xeral e de 5º na de categoría (que sorpresa) e so por detrás de Emilio Martínez (case recuperado da súa lesión da Sin-Son) de José Luis Bouza (hoxe debeu ir tranquilo), de Fco. Javier Correo, e de José Rilo.